مطالعات آینده‌نگر در نیمه دوم قرن بیستم و به ویژه در دهه‌های پایانی آن قرن و دو دهه اخیر به مثابه یک نگرش نوین علمی و دانشگاهی، مورد توجه محافل علمی، صنعتی، تجاری، سیاسی و نظامی قرار گرفت. کشور ایران نیز پس از انقلاب شکوهمند اسلامی سال 1357 و با هدف معرفی الگوی جدیدی از نظام فکری و عملی در عرصه‌های مختلف، آینده، آینده‌پژوهی و آینده‌نگری را مورد توجه قرار داد و متناسب با اهداف متعالی خویش، روش‌های بررسی و سیاست‌گذاری آینده‌نگرانه را در برنامه‌های مختلف ملی و منطقه‌ای و بین‌المللی مورد استفاده قرار داد. مسلماً با توجه به ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی این سرزمین انتظار می‌رفت این نگرش نوین علمی مختصات خود را داشته باشد. لذا با تاسیس گروه‌های آینده‌نگر و آینده‌پژوه در چند مرکز علمی کشور، تلاش شد مشخصات محلی و در عین حال آکادمیک این رویکرد متناسب با مقتضیات محلی و نیازهای ملی تعریف و تبیین شود. در همین‌ راستا، مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با تمرکز بر آینده نظام علم و آموزش عالی و هم‌چنین ترسیم دورنمای آینده وضعیت فرهنگی و اجتماعی مراکز دانشگاهی و پژوهشی وابسته به وزارت علوم، به تاسیس گروه مطالعات آینده‌نگر اقدام کرد تا ضمن تولید ادبیات موجود در این حوزه، هم‌چون اتاق فکر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری عمل کند.

مدیر گروه

• جناب آقای دکتر حسین ابراهیم‌آبادی
• جناب آقای دکتر مرتضی بحرانی از97/07/16 تا کنون
• جناب آقای دکتر حسین ابراهیم‌آبادی از تاریخ 95/3/3 تا 97/07/15
• جناب آقای دکتر رضا ماحوزی از 93/7/1 تا 95/3/3
• جناب آقای دکتر رضا ماحوزی از 92/2/4 تا 92/5/13
• جناب آقای دکتر نعمت‌الله موسی‌پور از 91/5/13 تا 92/2/4

اعضای شورای علمی گروه